De geschiedenis van Duitsland

De geschiedenis van veel landen is lastig te bepalen. Zo ook voor Duitsland. Wat nu Duistland is, is namelijk slechts een momentopname. In het verleden was het grondgebied dat nu Duitsland is helemaal geen Duitsland. Toch kun je op deze pagina de geschiedenis zien van het grondgebied dat we tegenwoordig kennen als Duitsland. Natuurlijk is het onmogelijk om alle geschiedenis de revue te laten passeren, maar we zullen toch trachten om onze lezers een goed beeld te verschaffen van de Duitse geschiedenis.

De eerste bewoners van Duitsland waren de Neanderthalers in de prehistorie. Dit betekend dat het gebied dat we nu als Duitsland kennen al was bewoond door mensen tijdens de laatste ijstijd. Later vestigden zich ook jager-verzamelaars, Keltische stammen en Germaanse stammen vanuit Scandinavië. Over deze periode is niet heel veel bekend dus we beginnen met een wat gedetailleerder beeld in de tijd van de Romeinen.

Het was in de eerste eeuw voor Christus dat Julius Caesar Gallië veroverde en van de Rijn de grens maakte van het Romeinse rijk, waarmee grote delen van het tegenwoordige Duitsland deel uitmaakten van het Romeinse rijk. Vervolgens lukte het Augustus ook niet om Germanica Magna ten noorden van de Rijn te veroveren. Meerdere Romeinse legioenen hebben een poging gedaan om ten noorden van de Rijn voet aan wal te krijgen, maar de Germanen hielden stand en uiteindelijk werden pogingen om naar het noorden te expanderen gestaakt in het jaar 40.
Duitsland bestond daarmee in die periode vooral uit Germaanse onafhankelijke stammen en slechts het deel ten Westen van de Rijn en ten zuiden van de Donau behoorde tot het Romeinse rijk. Tussen het jaar 200 en 400 nam de druk op de Romeinse gebieden toe en uiteindelijk wisten de Germanen ook dit gebied te heroveren.

Na de val van het west Romeinse rijk namen Germaanse stammen hun intrede in het nieuw veroverde gebied. Van de derde tot de zevende eeuw bekeerden veel stammen zich tot het christendom. In de vroege middeleeuwen waren het vooral de Franken die grote gebieden wisten te heersen.

Vanaf 751 moest de laatste Merovingische koning plaats maken voor koning Pippijn III waarmee het Karolingische tijdperk een feit was. Karel de Grote was de opvolger van zijn vader Pippijn. Hij was een groot bekwaam vorst maar wel tamelijk oorlogszuchtig aangelegd. Een groot deel van Duitsland en de omringende landen maakten deel uit van zijn rijk. In 800 werd hij tot keizer gekroond en was het vanuit Aken dat hij zijn rijk heerste. Opvolger van Karel de Grote was zijn zoon Lodewijk de Vrome. Tijdens zijn bewind kwam er een kink in de kabel tussen diens zonen waar na de dood van Lodewijk de boedel werd gescheiden. Het belangrijkste rijk dat overbleef was het Middenrijk dat naar de oudste zoon ging en waar ook de keizerszetel was gevestigd. Hiermee kwam wel definitief een einde aan het Frankische rijk. Tijdens de hoge middeleeuwen ontstond er een monarchie dat we enigszins als de eerste echte voorloper van het Huidige Duistland kunnen beschouwen. Het was het begin van de Dynastie van Karolingen die werd geleid door Lodewijk de Duitser. Hij was een zoon van de Lodewijk de Vrome en heerste van 840 tot 876 over het Oost-Frankische rijk. De laatste hereniging van het Karolische rijk vond plaats onder Karel III, ook wel Karel de Dikke genoemd. Deze hereniging duurde topt 911.
Vanaf dat jaar kwam de hertog van de Franken, Koenraad I aan de macht. Hij wordt beschouwd als de eerste koning van Duitsland en regeerde tot 918. Drie dynastieën volgden na een twijfelachtig begin van Duitsland. Van 919 tot 1024 waren het de Ottonen die werden van 1024 tot 1125 opgevolgd door de Saliërs. De laatste dynastie in deze rij waren de Hohenstaufen die van 1132 tot 1254 de macht hadden.

Onder de dynastie van de Ottonen was het Hendrik de Vogelaar die in 919 tot koning werd gekozen. Dit was ook de eerste keer dat er officieel gesproken werd van het ‘koninkrijk der Duitsers’. Hendrik de Vogelaar werd opgevolgd door zijn zoon Otto I de Grote. Hij werd in Aken tot koning gekroond en hij werkte nauw samen met de kerk om het rijk te verstevigen. Hij gaf de bisschoppen en abten veel geschenken. Dat was wel slim, want deze geestelijken mochten niet trouwen en na hun dood behoorde de eigendommen van deze geestelijken weer tot de troon. Om de dood van geestelijke te bespoedigen moesten zij in ruil voor de geschenken en steun militaire bijstand verrichten. Het hoogtepunt van Otto I was de overwinning in de slag op het Lechveld bij Augsburg op de Magyaren. Hiermee kwam een einde aan de plundertochten van de Magyaren. Zij gingen zich vestigen op een vaste locatie en bekeerden zich tot het christendom. Otto I werd door zijn huwelijk met Adelheid van Italië ook keizer van het Roomse rijk.

Onder de dynastie van de Saliërs in 1024 werd Saliër Koenraad II verkozen tot koning. Zijn opvolger was de uiteindelijke keizer hendrik IV die uiteindelijk door zijn eigen zoon hendrik V werd afgezet en opgevolgd om als laatste lid van de dynastie te heersen.

Nadat hendrik V was overleden kwam de laatste van de drie dynastieën aan de macht. De eer viel Lotharius van Supplinburg toe. Hij werd in 1125 verrassend tot Roomse koning gekozen en daardoor raakte hij in conflict met de Hohenstaufen van wie de laatste van de drie dynastieën voortkwamen. In de tweede helft van de twaalfde eeuw werd door een conflict tussen de Welfen en de Hohenstaufen Duitsland in tweeën gespleten. In 1197 kwam een einde aan deze laatste dynastie waar Duitsland al onder afbrokkelde. Nog eeuwen waren er wisselende dynastieën. Helaas te veel om ze hier allemaal aan bod te laten komen. Steeds meer verstedelijking trad op in het land en ook in de vroegmoderne tijd ontwikkelde het land zich door. Deze periode werd onder meer gekenmerkt door de dertigjarige oorlog en de vrede van Westfalen. In de loop van de eeuwen begon het grondgebied van Duistland steeds meer eruit te zien als het Duitsland zoals we dat nu kennen. De grenzen verlegde zich regelmatig tot de Moderne tijd.

Inmiddels was Duitsland een keizerrijk dat door de Pruisen werd overheerst. Aan het Keizerrijk kwam definitief een einde na de Eerste Wereldoorlog. Duitsland had de oorlog verloren en de Keizer verloor zijn troon en leefde tot zijn dood in ballingschap in Nederland.

Tijdens het interbellum ging het zeker in de jaren dertig niet goed met Duitsland. Er was grote werkloosheid en de verloren oorlog zat de mensen niet lekker. Tijdens deze periode was het ook de opkomst van Hitler dat uiteindelijk resulteerde in de Tweede Wereldoorlog. Eigenlijk zou je kunnen spreken van één grote periode van oorlog waarbij het interbellum een periode van vrede was. Ook de tweede wereldoorlog werd uiteindelijk verloren door Duitsland. Het land werd in tweeën gesplitst en delen van Duitsland gingen naar andere landen, zoals Polen. Vanaf deze periode was Duitsland opgesplitst in de BRD, gekend als West-Duitsland en de DDR gekend als Oost-Duitsland. Ook Berlijn werd in een westelijk en oostelijk deel gesplitst dat zelfs resulteerde in de Berlijnse muur. Op 9 november 1989 kwamen de eerste tekenen van een einde van deze periode waarbij de landen van elkaar gescheiden waren. Dit is de dag dat de muur spreekwoordelijk omging. Mensen uit de DDR waren weer vrij om naar de BRD te reizen en op 23 oktober 1990 werden de landen weer herenigd. Grote delen van de regering in de BRD verhuisden weer van Bonn naar Berlijn en Duitsland neemt een belangrijke positie in binnen de Europese Unie. In 2002 werd de Duitse mark afgeschaft en kwam de euro ervoor in de plaats.